NOT A FAREWELL TO INDONESIA
Buraya kesinlikle veda etmeyi red ediyorum. Arastirdikca deliye dondugum bu topraklara, kesinlikle donmem sart. En yakin arkadaslarimdan birinin nisanlanmasi sebebiyle erken donme karari aldigim bu ulkeye eger donmezsem zaten hic rahat uyuyamiyacagima da eminim. Fena icimde kaldigini itiraf etmeme gerek kalmadi heralde. Neyse, veda degil bu, sadece, tanistigima asiri memnun oldum sevgili Endonezya, iyi ki varsin, iyi ki tanismisiz, ve iyi ki bana cok iyi baktin. Yakinda tekrar gorusmek dilegiyle, kendine cok iyi bak, sevgiler…
on the way From BROMO to JAKARTA:
From Bromo to Probolingo:
Aslinda ayni yolu geri yaptim ama bu sefer 50.000Rp ozel sofor yerine 25.000Rp’ye halk otobusuyle gitmeyi tercih ettim. Elbette kelimenin anlamiyla 3 liranin hesabini yaptigimdan degil, bu deneyimi yasamak istedigimden, halka karismak niyetiyle tabiki. Yol cok guzeldi, bir suru koyun icinden gectik. Binen koyluler paralarini bezlere sarmis, ordan cikartip veriyorlardi. Yanima yapismaktan da hic biri cekinmedi. Karsilikli gulustuk. Eglenceliydi.
From Probolingo to Surabaya:
Gecen sefer 3,5 saat yolculugumu bu sefer ekspres olan vip otobusu ile deniyim dedim. Saat farki disinda hic bir fark yoktu halk otobusuyle. Arasindaki saat farki ise sadece 40dk idi.
From Surabaya to Jakartha:
Aslinda burda zaten anlatacak birsey yok cunku zaten bir ucak yolculugu klasigi. Ama Jakarta’da dustugum hal kesinlikle paylasmaya deger. Sehre vardigimda saat 23.00 olmustu. Ertesi sabah Malezya’ya ucusum saat 09.00da oldugundan 6 saatligine bir otele para vermenin gereksiz olmasinin yanisira, arastirmalarim sonucu zaten Jakartha hic de guvenli bir yer degildi. Bu acidan geceyi havaalaninda gecirmeyi tercih ettim. Bu sefil halimi gecirdigim guzel anlara bahsetmek istiyorum:
Bir kere havaalani geceyarisi kapaniyor. Bu yuzden onunde benim gibi (demek yanlis olur aslinda, gene tek sarisin bendim cunku burda) bekleyen yuzlerce insanin bir kismi buldugu yere yatmis, diger bir kismi da World Cup’i seyrediyordu. Tenha bir yer bulmus, oturmus, bu satirlari yaziyordum ki, 30 kisilik basi kapali bir kadin grubu oturdugum yere gelip yatmaya niyetlendi. 2 tanesi ayaklarini affedersiniz ama popomun altina da koyunca ‘tamam’ dedim ya, guldum icimden cunku yaptigim bu tasarruflarin karsiligini almadigimi soylersem yalan olurdu. Sonucta saat 04.00′de dayanamayip, ben de kivrildim 2 sandalye uzerine. ‘Attention attention’ diye ciglik cigliga bagiran megafon anonslari bir kenara, ayaklarimin uzerine oturan halk yuzunden yarim saat bile uyumayi beceremedim. Bu aksami her ne kadar istesem de unutamiyacagim sanirsam.
